De “geen column” van Nandine (1): interview met Daan Wiggers

Het zal niet onopgemerkt zijn gebleven dat het eerste elftal sinds dit seizoen een aantal nieuwe spelers tot zijn beschikking heeft. Met nieuw bedoel ik ook echt nieuw, want deze jongens zijn van een aantal andere clubs uit de regio afkomstig. Ik vraag me dan af waarom deze jongens hun eigen club verlaten en uitgerekend naar Boekelo komen… Eén van deze jongens is Daan Wiggers. De afgelopen maanden is hij wekelijks te zien als laatste man van het eerste. Ik heb Daan al horen zeggen dat hij BSC Unisson nooit meer gaat verlaten. De hoogste tijd om eens kennis te maken met deze speler!

Wie is Daan Wiggers?
Nou ik ben dus Daan, 24 jaar oud en ik woon op de Helmerhoek. Echter zijn er wel plannen om samen te gaan wonen met mijn vriendin Nathalie. Ik zit in het tweede jaar van mijn opleiding “Werktuigbouwkunde” op Saxion en werk daarnaast bij Vredestein. Dus nog even en dan is het huisje, boompje, beestje! Ik heb vanaf de F bij De Enschedese Boys gevoetbald, daarna heb ik het één jaar bij Avanti geprobeerd en sinds dit seizoen dus bij BSC Unisson.

Waarom ging je weg bij De E-Boys?
Ik miste daar op een gegeven moment de sfeer, ik had niet meer echt een klik met de club. Voor mij ontbrak er de gezelligheid en het clubgevoel.

Toen Avanti, waarom juist die club?
Ten eerste omdat de trainer mij benaderd had. Ik wilde een keer heel wat anders dus besloot ik het te proberen. Helaas bleek dit een foute beslissing. Er was daar veel gezeur. Na een jaar ben ik er weggegaan. Ik was er helemaal klaar mee en wilde eigenlijk stoppen met voetbal.

Waarom koos je toen toch voor BSC Unisson?
Arjan Wissink vroeg me bijna elk jaar om over te komen, dus ook dit jaar weer. Ik wist dat BSC Unisson een leuke en gezellige club was doordat ik een aantal keer met het B-jeugdtoernooi heb meegedaan. Toen Frank Mosman en Ruben Westerink naar Boekelo wilden gaan was ik om.

En hoe bevalt het tot nu toe?
Ja, het bevalt zeker goed. Ik ga hier nooit meer weg! En als ik weg ga, stop ik met voetballen. Ik zie mezelf na het eerste zeker in een lager elftal spelen. Voetballen is niet het belangrijkste, ik ben er wel achter gekomen dat gezelligheid ook belangrijk is.

Is dit wat je er van verwacht had?
Ja zeker. Wel jammer dat het in de competitie soms tegenzit. Maar dat moet natuurlijk allemaal nog groeien, het is een jong elftal en we spelen nog maar kort samen. Ik kijk wel uit naar volgend jaar, we hebben erg goede A-spelers op komst dus ik ben benieuwd.

Je staat nu laatste man, ben je dat altijd geweest?
Nee, ik ben eigenlijk altijd middenvelder geweest. Ik vond laatste man in het begin heel leuk, maar nu trekt het middenveld ook wel weer! Als ik nu een fout maak, kan dat direct consequenties hebben. Je maakt dan toch minder snel een actie. 

Wat is het grote verschil tussen je voorgaande clubs en BSC Unisson?
Het is hier veel gezelliger en gemoedelijker. Hier heb je nog echte clubmensen, het is hier ook veel stabieler wat de leden betreft. Bij andere clubs zie je nog maar weinig echte clubmensen. Spelers komen en gaan. Dat komt de sfeer niet ten goede. Ik zat eerder eigenlijk bijna nooit in de kantine na een training of wedstrijd. Dat is hier wel anders, hier wil je ook gewoon even blijven om een biertje te drinken. Het is ook leuk dat er hier veel georganiseerd wordt zoals een playbackshow en een speursmokkeltocht. Dat brengt ook zeker de sfeer!

Bij deze wil ik Daan bedanken voor zijn medewerking aan dit interview. We zullen de komende jaren vast nog veel van hem zien en horen!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. De volgende keer, begin april, zal ik het hebben over het kaboutervoetbal dat deze maand van start zal gaan.

Nandine Mansveld